FAQ

Ruim 4000 geleden was ijzer al een begrip bij de mens, maar er zijn eeuwen overheen gegaan voordat het ijzer goed gesmeed kon worden. Vanaf 1500 v. Chr. werd het ijzer bewerkt in laagovens, deze ovens bestonden uit lagen houtskool en ijzer op elkaar. Deze ovens werden niet heet genoeg om vloeibaar ijzer te creëren, het ijzer had niet de kwaliteit en de hardheid die het vandaag de dag bezit. Sinds 1500 na Chr. werd er in Europa gebruik gemaakt van hoogovens, in deze ovens kon wel de smelttemperatuur van ijzer bereikt worden.
Door het gebruik van respectievelijk laag- en hoogovens bleef er veel koolstof in het staal zitten, dit veroorzaakte de brosheid van het staal. Tijdens en na de Industriële Revolutie werd het productieproces zo verbeterd dat de hoeveelheid van koolstof in het bewerkte ijzer onder de twee procent kwam, zo werd de ijzerlegering staal geboren!

Je kunt het productieproces van staal simpelweg verdelen in drie fasen. Tijdens de eerste fase wordt de erts in de hoogovens omgesmolten tot ruwijzer. Na het hoogovenproces komt het raffinageproces, met behulp van dit proces kunnen de eigenschappen van het staal bepaald. Het ruwijzer bevindt zich in de zogenaamde converter terwijl er allerlei gassen aan het mengsel worden toegevoegd om de gewenste eigenschappen te krijgen. Nadat het beoogde mengsel is verwezenlijkt moeten de ingespoten gassen worden afgezogen. Dit is noodzakelijk aangezien deze giftige gassen anders zouden vrijkomen bij het gieten van de smelt. Vroeger werd de vloeibare staalmassa in smalle blokken gegoten, nadelig van deze manier van gieten was dat niet alle gassen uit het mengsel konden ontsnappen, dit resulteerde in een matige staalkwaliteit. Niet alleen de kwaliteit van het staal maar ook de productiesnelheid deed de industrie beslissen met een nieuwe manier van gieten te komen, het zogenaamde Continue Casting Process ( CC ). Het staal wordt in een kokille gegoten en na een volledige stolling (van buiten naar binnen) kan het staal uit de kokille worden gehaald.
Dan is het tijd voor de laatste fase van het productieproces, het walsproces. De plakken staal van gemiddeld 225 mm dik zijn nog te vormen door de hitte en kunnen nu worden gewalst in de gewenste vorm. Van de wals komen allerlei verschillende producten rollen, van platen tot aan naadloze buizen.

Op Staalprijzen.nl kunt op zich opgeven voor de nieuwsbrief, dan ontvangt u direct bericht als er prijswijzingen zijn aangebracht in de staalprijslijsten! Ook hier is er de mogelijkheid om uzelf te abonneren op de RSS Feeds van Staalprijzen.nl!

Dit is absoluut mogelijk, op www.staalnieuws.nl verschijnen dagelijks artikelen met betrekking tot ( mogelijke ) wijzingen van staalprijzen, nieuws over de economische crisis, trends en ontwikkelingen in de staalwereld, overnames in de staalwereld en nieuws over staalproducenten. U kunt zich abonneren op de nieuwsbrief, ook kunt u gebruik maken van de RSS Feeds van Staalnieuws.nl!

Ja dit is zeker mogelijk, op www.staalprijzen.nl zijn de prijslijsten vanaf 2004 te vinden in het prijslijstarchief. Hier zijn de prijslijsten te vinden per maand en per categorie. Voor een mooi overzicht van de prijsveranderingen vanaf 2004, kijk ook eens op prijsstatistieken. Hier kun je de prijsstatistieken van het staal vinden per productgroep ( balkstaal, buizen, platen etc. ) en de schroottoeslag op balkstaal.

Op de site www.staaltabellen.nl staat een uitgebreide “Wegwijzer Constructiestaal”, met daarin het voorraadprogramma van de Nederlandse Staalhandel en technische gegevens met per product de relevante normen, de maximale handelslengte en de belangrijkste ontwerpgegevens, zoals gewicht, afmetingen, weerstandsmoment en traagheidsmoment. Ook zijn er draagkrachtgrafieken voor eenvoudige liggers en kolommen voor de meest voorkomende situaties om snel en inzichtelijk het juiste profiel te kunnen schatten.

Er is wel degelijk een verschil tussen het koud of warm walsen van staal, het verschil zit het eindproduct. Zo is warmgewalst staal na de walsing makkelijker te vervormen dan koudgewalst staal, terwijl het koudgewalste staal sterker is dan warmgewalst staal. Het staal wordt sowieso warmgewalst bij een temperatuur van 900°C. Om koudgewalst staal te produceren wordt de warmgewalste plak staal opnieuw gewalst maar ditmaal is het staal om kamertemperatuur, vandaar koudgewalst. Doordat het staal nogmaals wordt gewalst (op een lage temperatuur) wordt de plak dunner, de toplaag gladder en het staal sterker.

Op de prijslijsten die te vinden zijn op staalprijzen.nl staat ook aangegeven wat de prijs per bepaalde hoeveelheid staal is, meestal wordt er een prijs gegeven per honderd kilo of een prijs per meter ( bijvoorbeeld bij de buizen en de kokers ).

De EN-normen zijn in het leven geroepen om verwarring over kwaliteiten en producten te voorkomen. In Europese landen waren de staalkwaliteitsaanduidingen te verschillend waardoor veel misverstanden konden ontstaan. Vandaar dat deze nationale kwaliteitsaanduidingen zijn vervangen door één Europese staalkwaliteitsaanduiding.

Deze begrippen zul je vaak horen bij leveranciers, zo is een charge hetzelfde als een gieting. Al het staal wat tegelijk met elkaar in een “smeltoven” is gesmolten heeft dezelfde hoeveelheden van bepaalde stoffen, daarom geven producenten een gieting een chargenummer, met dit nummer is voor iedereen duidelijk welke specificaties de gieting en ook het uiteindelijk product heeft. Uit een charge kunnen meerdere plakken staal gehaald worden.
Van deze plakken worden de producten gewalst, elk product heeft een eigen walsing. Maar zo kunnen twee verschillende producten wel weer uit dezelfde charge bestaan (meerdere walsingen uit een charge).

Ook hier dient de beitslaag als definitieve beschermingslaag van het staal, deze chemische methode zorgt voor het verwijderen van roest, andere vervuilingen en de walshuid ( laag op het staal die achter blijft na het walsen ). Nadat al het vuil en roest van het staal is verwijderd door de beitslaag gaat er een olielaag overheen als definitieve beschermingslaag en is het staal helemaal klaar voor gebruik.

Ook dit is een bewerkingsproces om het staal een definitieve beschermingslaag te geven of in dit geval om het staal mooi te laten glanzen. Het staal wordt in een bak met vloeibaar zink ( of nikkel, chroom,tin en koper, maar zink is het meest gebruikte verzinkingmateriaal ) gedompeld, de dikte van de galva hangt af van de tijd die het staal in de dompelbak ligt. Om het staal te bedekken met de galva wordt er gebruik gemaakt van elektriciteit, vandaar dat galvaniseren ook wel elektrolytisch verzinken wordt genoemd.

Dit is een beschermende maatregel voor het staal, het materiaal wordt zo beschermd tegen bijvoorbeeld roest en weersinvloeden. Het staal wordt eerst gestraald, het materiaal wordt behandeld met harde korrels ( met een variërende grootte ). Zo wordt er vuil, roest en de walslaag vanaf gestraald. Nadat het staal helemaal gereinigd is kan de beschermingslaag aangebracht worden, in dit geval is dat de menie. Er gaat nu een grondverf over het staal heen, hoe harder het staal door de machine gaat hoe dunner de menielaag. De kleur van deze grondverf is meestal rood, deze kleur wordt gebruikt omdat rood de makkelijkste kleur is om over te spuiten.

Dit is wederom een bewerkingsproces om een beschermingslaag tegen roest aan te brengen op het staal. Voordat het staal wordt ondergedompeld in het zinkbad is het noodzaak om het staal te ontvetten zodat het zink later goed kan binden. De temperatuur van het zink in het zinkbad is ongeveer 450°C, vandaar dat er wordt gesproken van thermisch verzinken. Officieel is hier geen spraken van verzinken aangezien met verzinken gebruik wordt gemaakt van elektriciteit.

De kwaliteiten zijn aan het staal gegeven zodat iedereen weet aan welke voorwaarden het product voldoet en dus ook welke specificaties het heeft. De kwaliteiten die bijvoorbeeld vaak voorkomen bij balkstaal zijn S235J2 en S355J2. Zo staat de eerste letter voor het type staal, in dit geval is S constructiestaal. Het getal achter de S staat voor de minimaal geëiste vloeigrens voor het product, dit heeft te maken met de spanning van het staal en wanneer het staal vervormt.

De meest gebruikelijke handelslengten in het staal zijn 6,1 meter en 12,1 meter, de staalproducten kunnen desgevraagd op maat worden gezaagd. Voor de maximale handelslengtes van de verschillende staalartikelen kunt u kijken op www.staaltabellen.nl.